Loyle Carner @ Botanique, Brussel: Een gezellige avond met onze ideale schoonzoon

De Britse rapper Loyle Carner is momenteel op tour doorheen Europa met zijn tweede langspeler ‘Not Waving, But Drowning’. Afgelopen woensdag stond de Botanique in Brussel op het programma. Geen brandende seinkast die ons weerhield om naar onze hoofdstad te trekken en een stralend lentezonnetje die scheen over de prachtige botanische tuinen van de Botanique. Alle ingrediënten voor een geslaagde avond waren aanwezig.

Het jonge, enthousiaste publiek was, in de immer gezellige Rotonde, in ieder geval gretig aan het wachten op de entree van het veelbelovende raptalent uit Engeland. Loyle Carner werd met zijn eerste album, ‘Yesterday’s Gone’, nog genomineerd voor de Mercury Prize  en ook de kritieken op zijn recentste plaat deden veel goeds beloven. Beginnen deed hij met ‘Ice Water’, een nummer van zijn laatste plaat. Carner, die bijgestaan werd door een bassist, een keyboardspeler én een DJ, begon nogal schuchter en vrij ongemakkelijk uitziend aan zijn optreden, maar kwam al snel los wanneer het tweede nummer en zijn meest recente single, ‘You Don’t Know’, begon.

Loyle Carner is zeker en vast niet het stereotiepe beeld die je hebt van een rapper. Weinig show, maar gewoon een bescheiden jongen die heel graag muziek maakt en speelt voor zijn fans. Zijn enthousiasme oogt oprecht en is op een bepaalde manier best schattig. Je zou hem je ideale schoonzoon kunnen noemen. Tot zover onze lofzang over de man. Terug naar de muziek nu. Carner zette zijn set verder met ‘Stars & Shards’ uit zijn debuutplaat, gevolgd door zijn twee nummers die hij samen met Tom Misch maakte, ‘Angel’ en ‘Damselfly’. Zoals vele hiphopartiesten heeft Loyle Carner meerdere samenwerkingen met verschillende artiesten. Carner bedankte dan ook telkens braaf zijn maatjes bij de aanvang van die nummers. Uitingen van dank gingen ook naar zijn moeder bij het aanzetten van ‘Dear Jean’, een nummer die hij schreef voor haar. Hij zal het in zijn interviews ook nooit laten om zijn moeder te bedanken voor alles wat ze voor hem heeft gedaan.

Heb ik al gezegd dat hij de ideale schoonzoon kon zijn? Het concert kabbelde rustig verder met enkele nummers van zijn laatste album en tussendoor ‘Isle of Arran’ uit de debuutplaat. Het grootste deel van de set was opgebouwd uit songs van de recentste plaat, wat er voor zorgde dat sfeer er moeilijk in te krijgen was. Het was duidelijk dat de nummers van zijn eerste album het bekendst in de oren klonken voor de fans. De sfeer begon er dan ook pas echt in te komen bij het voorlaatste nummer van de set ‘No CD’. Afsluiten deed hij met ‘Ain’t Nothing Changed’. Het aanwezige volk had honger naar meer en Carner werd dan ook onthaald op een oorverdovend applaus bij zijn terugkeer. De oprechte dankbaarheid was opnieuw aandoenlijk en verlegen vroeg hij of hij zijn bisronde mocht starten met een gedicht. Nadien volgde nog ‘Loose Ends’, zijn grootste hit van ‘Not Waving, But Drowning’. Dat nummer is geschreven in samenwerking met Jorja Smith. Wederom bedankte hij braaf. Het publiek bedankte Carner braaf voor zijn oerdegelijke performance.

Loyle Carner vertelde onlangs nog in een interview dat hij liever spits was geweest bij zijn favoriete voetbalploeg, Liverpool, in plaats van muzikant te zijn, maar wij zijn in ieder geval blij dat hij dit pad bewandeld heeft en kijken al reikhalzend uit naar zijn volgende passage in België. Het werd pas duidelijk bij de laatste twee nummers dat de sfeer er misschien meer had kunnen inzitten, maar zijn prestatie was in ieder geval uitstekend. Jammer dat de set zo kort was (ongeveer 45 minuten) en dat die vooral bestond uit nummers van zijn laatste plaat, maar we keren in ieder geval meer dan tevreden huiswaarts.