Na dagenlang reikhalzend uit te kijken naar het Gent Jazz Festival was het gisteren eindelijk zover. Ik trok voor jullie naar de Bijloke te Gent en dompelde mij onder in de wondere wereld van het Gent Jazz Festival.
GUY VAN NUETEN
Hij mocht deze editie in gang steken en deed dat op geheel eigen wijze. Met het trage tempo lieten we ons langzaam meevoeren in zijn wereld, gekenmerkt door een intieme en ietwat melancholische sfeer. Tussen de nummers door bracht hij bindteksten met een humoristische noot in. Bij het bespelen van de piano lijkt het wel alsof hij wacht tot de noten uit zijn vingers vloeien. Dat samen met een blik waar de partituur bijna op te lezen valt, maakt dat ook het publiek helemaal in diezelfde wereld terecht komt.
Onder andere ‘Pulsar‘, ‘Lento Pacifico’, ‘Hulde aan Dimitri’ en ‘The Night: I. Finis Mundo’ passeerden de revue. De muziek die hij schrijft leent zich perfect tot filmmuziek, zoals ‘The Night: I. Finis Mundi’. Deze werd geschreven voor de langspeelfilm ‘Night has Come’.
ANDREA BELFI
Wanneer het pauze is op de Main Stage verzorgt Andrea Belfi de muziek. De intense en overweldigende drums van deze fantastische one man band zorgt voor een actieve break na de rustige muziek van Guy Van Nueten. Zo neemt hij elke pauze de Garden Stage even in beslag en geeft je de nodige energy boost.
NOAH VANDEN ABEELE
Tijd voor een intens optreden moet Noah Vanden Abeele gedacht hebben. Samen met zijn strijkerskwintet bracht hij de meest meeslepende muziek. Hij is niet de man van de lange bindteksten, maar laat de muziek voor zichzelf spreken en dat doet hij goed. De passie springt er zo van af. Liefde voor muziek noemen ze dat. Zoals hij zelf zei: “De piano heeft een magnetische kracht op mij en als er eentje staat, kan ik er niet van af blijven.” Zijn begeesterd pianospel zorgde dan ook op het einde van het optreden voor de eerste staande ovatie van de avond.