Vandaag laten we je kennis maken met één van de meest spannende muzikale ontdekkingen van het moment in onze Must Discover. Ditmaal is het de beurt aan langspeler ‘The Comorant I’ van het Amerikaanse San Fermin.
San Fermin is het project van de in Brooklyn gebaseerde componist, songwriter en multi-intrumentalist Ellis Ludwig-Leone. De man combineert lustig avant-garde arrangementen met pop geïnfuseerde melodieën die door zijn bandleden tot leven worden gebracht. San Fermin debuteerde in 2013 met hun self-titled album. Opvolger ‘Jackrabbit’ arriveerde in 2015 en derde studioalbum ‘Belong’ werd in 2017 onthuld. De band was reeds te zien op het wereldberoemde festival Lollapalooza en speelde het voorprogramma van St. Vincent, The National en Arctic Monkeys.
Begin oktober onthulde het collectief z’n nieuwste plaat ‘The Cormorant I’. Het album is het eerste gedeelte van een tweedelig werk. De langspeler kondigt, naar eigen zeggen, voor het collectief een nieuw tijdperk aan. Volgens Ludwig-Leone vertellen de platen op zichzelf twee staande verhalen, maar bestaat het uit “het eerste stuk van een groter verhaal, uit twee gedeelten”.
Openen doet San Fermin met titeltrack ‘The Cormorant’. De plaat is gebaseerd op “de spanningen tussen het opgroeien en het verlangen naar onschuld,” en opent dan ook met een sample van schoolkinderen. De song opent met veel muzikale grandeur. Een schot in de roos, je bent van het eerste moment meteen mee. Het verhaal wordt ons verteld door twee personages: vocalist Allen Tate nam het mannelijke personage voor zijn rekening. Het vrouwelijke karakter wordt door meerdere vocalisten vertolkt.
Het album gaat chronologisch verder met ‘Cerulean Gardens’, een song die het “ouder worden en het zich realiseren dat je pad afwijkt van het verhaal van je ouders” beschrijft. Opnieuw nemen Tate’s warme vocalen je mee op zonnig nostalgisch pad, met een vleug melancholie. ‘Hickman Creek’ is dan weer een korte dromerige trip op deze ‘The Cormorant I’. Lead single ‘The Hunger’ toont de genialiteit van Ludwig-Leone om een catchy indie pop track te brengen. Indie pop op z’n best met een groots explosief einde. San Fermin bezit de kunst om een samenhangend en verhalend geheel te brengen, maar toch oog te hebben voor sterke songs, zonder te verdwalen in een ongecontroleerde plaat vol experimenten.
Het album werd door Ludwig-Leone geschreven in IJsland en daar deels opgenomen. ‘Summer by the Void’ is een terugblik op jeugdliefde: “Ik wou dat de track klonk zoals de zomer aan het huis waar ik opgroeide,” aldus Ludwig-Leone, “uiteindelijk zat ik absurde geluiden te maken voor de microfoon in ijskoude ruimte in IJsland, in een poging om het geluid van cicades na te bootsen”.
Met ‘Saints’ onthult San Fermin de stille ergernissen die opduiken tijdens het samenwonen. Opnieuw weet het collectief een sterke song neer te zetten. Met ‘The Living’ beschrijft de band de zoektocht naar het gevoel met hetgeen verbonden te zijn dat groter is dan jezelf. Let maar eens op het pulserende, op een hartslag gebaseerde ritme in de song. Afsluiten doet San Fermin met ‘The Myth’. De track leidt ons in alle rust naar de uitgang en zet ons helemaal klaar voor het tweede gedeelte van ‘The Cormorant I’. Het vervolg wordt volgend jaar verwacht.