Ian Clement is naast de frontman van Wallace Vanborn ook bekend als een van de gezichten van ‘Te Gek!?’. Onlangs kwam zijn tweede soloplaat ‘See Me In Synchronicity’ uit. Een plaat waar hij een moeilijke mentale periode van zich afschreef.
Advertentie
We spraken eind september af in Café De Roos, aan de Gentse Dampoort en vlakbij het huis van Ian. Hoe hij de lockdown beleefde? “Deze zomer was het kinkloppen, zoals bij iedereen in de muzieksector, maar zoals dat gaat bij Vlamingen ben ik aan het verbouwen geslagen.” Al liep dat niet van een leien dakje: “Ik heb twee linkerhanden. Ik heb een balk laten vallen waardoor er een gat in het plafond van mijn onderbuurvrouw zat (lacht).”
“Al ziet het er nu allemaal goed uit. Het is allemaal opgelapt”, verzekert hij ons. “You live and you learn”, een motto dat ook voor Ian’s mentale welzijn steek houdt. Het overlijden van verschillende familieleden, in combinatie met het gebruik van cannabis zorgde voor veel vragen in het hoofd van Ian: “Ik vroeg me af of er toch meer was dan dit? We, alhoewel ik niet meer weet of ik daarbij hoor, ‘de atheïsten’ zijn in de minderheid op aarde. Zou er dan toch meer zijn?”
De deur
Te midden van die woelige periode trok hij voor de opnames van derde plaat ‘The Orb We Absorb’ (2014) van Wallace Vanborn naar de Californische woestijn. Ze verbleven vijf weken lang in de legendarische Rancho De La Luna-studio, een plek waar ook Arctic Monkeys, Foo Fighters en Snow Patrol hun platen opnamen. De even legendarische producer Chris Goss ontfermde zich over die plaat, maar daar kreeg Ian voor het eerst te kampen met een psychose. “Het overlijden van mijn familieleden, waaronder mijn vader woog heel zwaar. Ik kwam aan in Californië tijdens een woelige storm in mijn hoofd. Chris zag dat de deur op een kier stond en hij heeft die deur opengezet.”
Terug in België werd hij opgevangen door vrienden. In eerste instantie werd hij niet opgenomen, maar de vragen bleven wel in zijn hoofd rondspoken. “Zou ik even heen en terug kunnen gaan? Het is verleidelijk. Ik weet niet of verslavend het juiste woord is (twijfelt). Het is iets griezelig, maar ook ergens spannend, op een beklijvende manier. Ik kon haast schuimbekkend uitkijken naar de confrontatie in die wereld. Terwijl ik in het echte leven totaal niet op confrontatie uit ben.”
Wie met Ian praat, merkt dat het nog steeds moeilijk is om hetgeen wat hij meemaakte te verwoorden. Dat was ook toen het geval. “Ik kon het moeilijk uitleggen aan mijn vrienden en familie. Als je jezelf in een andere dimensie waant, is het ook erg moeilijk om vanuit die plek rechtdoor te spreken. Je probeert dat te doen, maar dat maakt de dingen alleen maar griezeliger en vreemder.”
“Bij mijn tweede episode hebben ze mij uiteindelijk binnengebracht in het Psychiatrisch Centrum Guislain. Ik had daar het geluk om een geweldige psychiater toegewezen te krijgen. Iemand die de tijd nam om te luisteren, uit te zoeken hoe je in elkaar zit”, legt Ian uit. Zonder medicatie en met veel tijd en geduld geraakte Ian erbovenop: “Zo’n dingen zijn niet makkelijk, maar soms wel mogelijk. Als je geen geluk hebt, dan krijg je een psychiater die je als een chemische samenstelling beschouwt en je de stofjes voorschrijft die je mist.”
Antipsychotica
Advertentie
Bij zijn derde episode kon Ian niet terug naar Guislain, want het centrum was volzet. In Sleidinge kreeg hij een andere psychiater toegewezen, die hem wel antipsychotica voorschreef. “Het voelde beklemmend aan. Antipsychotica heeft wel zijn nut voor mensen die een gevaar zijn voor zichzelf of anderen, maar het is geen oplossing waar je snel klaar mee bent. Antipsychotica stompt alle emotie af. De dalen zijn niet zo diep, maar het geluk zal ook niet pieken.” Ian ijvert er dan ook voor om, indien mogelijk, een oplossing te zoeken zonder medicatie: “Het gaat dan over communicatie, de dingen uitspreken, op zoek gaan naar het trauma. Te praten over het trauma en dan pas in noodgeval over te gaan tot medicatie.”
“Het ging niet voor mij. Ik ben dan dwaas geweest en ben van de ene dag op de andere gestopt met de medicatie. Iets wat je absoluut niet mag doen, je moet dat stelselmatig afbouwen. Ik ben eventjes opnieuw fysiek en mentaal slecht geweest, maar ben opnieuw door vrienden opgeraapt en gesteund geweest.” Doorheen zijn hele traject heeft Ian die emoties verwerkt in ‘See Me In Synchronicity’: “De songs op die plaat is een bundeling geweest van die drie episodes van 2014 tot 2016-2017.” Een plaat met een prachtig resultaat.
Advertentie
Op de plaat vind je ook ‘Sidewinder’, een song die door het coronavirus voor ons allen van toepassing is geworden. Over de song legt Ian uit: “We hebben nu met z’n allen kunnen proeven wat het is om in isolatie te zitten, hetzij in je hoofd, hetzij fysiek. Ik heb tweemaal drie dagen in een isoleercel gelegen. Dat is zwaar.” Die ervaring liet een indruk na. “Sindsdien volg ik mensen zoals Maajid Nawaz, dat is een Britse activist die vijf jaar lang gevang zat in Egypte, doordat hij lid was van een radicale islamitische groep, maar van gedachte veranderde. Je bent dan benieuwd hoe andere mensen zo’n situatie doormaken.”
Maakt ellende dan de betere muziek? “Ik heb dat lang gedacht, maar dat is puberaal. Als je het over zware thema’s hebt en je nog nooit iets dramatisch heb meegemaakt, dan denk je van: ‘ik moet iets dramatisch meemaken en dan wordt het echter’. Je maakt dan heftige dingen mee, maar het laat mij niet toe om te zeggen of het dan beter of slechter wordt. Al heeft het wel geholpen. De problematiek zit niet meer intern, maar wordt iets extern. Het is daarom wel goed om het van je af te schrijven, om muziek te luisteren of een goeie film te bekijken. Het helpt om te bezinnen en is meditatief.”
Heruitgave
De aandachtige luisteraars en fans van Ian zagen het album al eerder uitkomen. “De plaat is uitgekomen bij Dox, dat is een Nederlands label. Via mijn management, dat ook het management doet van Trixie Whitley, is dat bij een ander platenlabel terechtgekomen en zij wouden het graag internationaal heruitbrengen. In Benelux is het een heruitgave, maar internationaal is het een echte release. Dus als je aan het genieten bent van de bosbranden in de VS, dan kan je nu toch mijn plaat bestellen via Amazon. Dan heb je meteen een apocalyptische soundtrack (lacht).”
‘See Me In Synchronicity’ van Ian Clement is vanaf nu overal te streamen.