22 november 2019: de dag dat het waarschijnlijk laatste album met nieuwe nummers van Leonard Cohen uitkomt. Dit pure ‘Cohen’-album klinkt dan ook als een heel typische en eigen afsluiter. Adam Cohen doet zijn vader eer aan om dit album na zijn dood nog uit te brengen.
Leonard Cohen stierf op 7 november 2016. Maanden na diens dood trok Adam Cohen zich terug in een garage niet ver van zijn huis en legde daar de laatste hand aan ‘Thanks for the Dance’. De songs zijn dus nog ingezongen door Leonard Cohen zelf, maar werden afgewerkt door diens zoon. In het laatste nummer van het album zingt Adam Cohen zelf ook mee in de backing vocals.
Het nummer ‘The Night Of Santiogo’ is gebaseerd op een gedicht van de Spaanse dichter Federico García Lorca. Het is een eerder sensueel getinte song dat enorm tot de verbeelding spreekt. Naast het thema liefde en sensualiteit komt ook de dood vaak terug in zijn liedjes. Zo zie je dat hij er wel mee bezig was wanneer zijn einde naderde.
Dat hij zelf heel bewust bezig was met zijn eigen dood blijkt ook uit de song ‘The Hills’. Maar hij was vooral bezig met zijn nalatenschap, bleek uit een interview (met Francis Mus en Maarten Massa) in de Sint-Pietersabdij te Gent. Daar werd op 21 november een preview gegeven over het album en een interview met twee ‘Cohen’ experts. Zowat alles dat Leonard Cohen zelf ooit heeft geschreven, hield hij bij. Daardoor beschikken we nu over een zeer uitgebreid arsenaal aan materiaal van de meester zelf.
Leonard Cohen was boven alles een magistrale verhalenverteller. Elk album dat het vorige opvolgt gaat steeds meer over de boodschap van het nummer. Hij wil verstaan worden, gehoord worden en dat in alle soberheid en eenvoud. Vrijwel elk nummer is een poëtisch hoogstand en ‘The goal’ spant daarin wel de kroon. Het eerder korte nummer grijpt je naar de keel en laat je niet meer los. Je moet het gewoon herbeluisteren.
Naast de heel eerlijke en pure songs zit er in dit album ook een song die een eerder cynische toon heeft. ‘Puppets’, te vertalen met marionetten, laat zich uit over Duitsers en Joden. De tekst is eerder donker en geeft geen rooskleurige kijk op de wereld. Deze song geeft je zeker stof tot nadenken.
We kunnen besluiten dat dit een echt ‘Cohen’ album is. Puur, wonderlijk verhalend en meesterlijk poëtisch. Helemaal de moeite waard om nog postuum uit te brengen. Ook na zijn dood baant hij zich moeiteloos, door middel van zijn aantrekkelijke en geleefde stem, een weg naar je hart.