François De Meyer is een creatieve duizendpoot. Naast zijn werk bij Audiotheque, waar hij sound brandings maakt voor grote bedrijven, zit De Meyer ook muzikaal niet stil. Dit najaar brengt hij op minder dan één maand tijd drie projecten uit. Maak kennis met de man die je muzikaal (nog) niet kent, maar waar je al zeker een deuntje van gehoord hebt.
Je hebt met Stefan Bracke Audiotheque opgericht. Je zit hier in een prachtige studio, hoe zijn jullie hier terechtgekomen?
Klopt. Vroeger zaten we in de Voskenslaan, maar op het professionele vlak was dat te DIY (doe-het-zelf, red.) aan het worden. We zaten tussen de studentenkoten, klanten moesten over een muurtje klimmen om naar het toilet te gaan. Het was té guerilla aan het worden, zeker als je grote klanten zoals Coca-Cola moet ontvangen. We hebben dan besloten om naar hier te verhuizen. In het leven moet je soms jumpen hé.
Vroeger was dit gebouw een oude school?
Klopt. Het gebouw was een oude school vroeger, daarna was dat de wetenschappelijke boekhandel J. Story-Scientia. Dat staat nog op de gevel (lacht).
Jullie hebben al sound brandings gemaakt voor Eén, Alpro, Infrabel. Hoe ben je in die wereld terechtgekomen?
Ik doe dat bijna al 20 jaar, maar we zijn daar eigenlijk mee gestart omdat we onze artistieke projecten wouden vervullen. We wouden op dat sound branding-werk een naam plakken. Stefan is geweldig in organisatie, ik ben creatief. Van het een kwam het ander. Het is wel niet zo dat we het heel commercieel hebben aangepakt, het is vooral dankzij de mond-tot-mondreclame dat mensen uit het wereldje tot bij ons komen.
Is het makkelijk om nieuwe sounds te blijven verzinnen? Zit je nooit vast op een bepaald project?
Natuurlijk heb je soms mindere dagen, maar daar moet je nooit op focussen. Het is ook zo dat we voor een bepaalde job steeds meerdere deuntjes maken, maar daar wordt slechts één van gekozen. Met de jaren hebben we dan ook een enorme catalogus aan sounds opgebouwd. Het is niet dat we daar massaal uit recycleren, maar de ideeën bestaan wel.
Is er een bepaald instrument waar je zodanig gek van bent dat alle anderen weg mogen?
Oh, nee(lacht)! Als ik eentje moet kiezen, is het wel de Moog One, dat is het allernieuwste speeltje van Moog. Het is een beetje een heruitgave van de Memorymoog (synthesizer uit de jaren ’80, red.). De Moog One heeft nu een computertje vanbinnen, je kan alles opslaan. Het is al hetgeen wat het vroeger was met de technologie van vandaag.
Lees verder onder de video.
Je bent een muzikale duizendpoot. Op minder dan een maand tijd breng je drie projecten uit. Was dat een bewuste keuze of toeval?
Ik heb daar bewust voor gekozen. Ik wou eens met alles uitpakken, in de zin dat het mijn meest uiteenlopende projecten zijn. Raveyards is industrial-electronica, KYEM is R&B en Soapstarter is een zomerproject. Verder heb ik vorig jaar het eerste deel van een pianoproject uitgebracht, in december volgt het tweede deel. Ik heb het eerder voor mezelf gedaan, en niet om al mijn projecten of mezelf in de spotlights te zetten.
Soapstarter
Even terug in de tijd. Soapstarter is ontstaan na een vakantie in Frankrijk?
Klopt. Drie weken lang hebben we ons met z’n drieën ongelofelijk geamuseerd. We hadden door die trip ineens heel veel inspiratie. Ik woonde toen nog in New York. Ik ben dan nadien bij Stefan thuis in België blijven slapen. Een vriend uit Londen (Kris Buckle, red.) is dan ook langer gebleven en zo zijn we aan het schrijven geraakt. Die nummers bleven op de plank liggen, maar ze deden iets met ons. Zo hebben we besloten om ze toch uit te brengen. We hebben toen ook een geweldige festivalzomer gehad: zo werden we geboekt voor Pukkelpop, maar hadden we nog geen groep (lacht).
Wat volgde was dertien jaar stilte. Waar was het project al die tijd?
Een samenloop van omstandigheden maakte het project minder natuurlijk. Kris was teruggegaan naar Londen, zijn Australische vrouw kreeg geen visum. Het geluk was een beetje minder, terwijl Soapstarter echt draait rond geluk en vriendschap. Mijn hoofd zat ook al bij het volgende project.
Hoe ben je dan terug aan Soapstarter begonnen?
Ik ben die muziek altijd blijven doormaken, hetzij achter de schermen. Denk aan de geluiden dat ik voor Alpro heb gemaakt. Die kleine animaties, die geluidjes. Ik trek elk jaar met een mini-studio naar het zuiden van Frankrijk naar een huisje van mijn grootvader. Ik ben dan minstens een maand weg van alle drukte en chaos. Vorige zomer voelde ik dat Soapstarter nog werkte, ik vond er opnieuw veel voldoening en plezier in.
Is er iets veranderd aan de muziek op die dertien jaar?
Ik denk het wel. Doordat ik zoveel projecten heb, kan ik het wel steeds aan een ander project toewijzen. Als het te donker is of niet pop genoeg is, zal het bijvoorbeeld nooit Soapstarter worden. Aangezien ik het nu helemaal alleen heb opgenomen, zit er minder interactie in. Zolang het zomer en feelgood is, blijft het voor mij Soapstarter. Trouwens de hoes van de nieuwe plaat is een andere foto van dezelfde fotoshoot dertien jaar geleden.
Harde elektronica
Over Raveyards. Je brengt een full album uit. Wat is er veranderd ten opzichte van de vorige plaat?
Elektronica moet evolueren. De sound in elektronica blijft veranderen. De vorige plaat was meer triphop, diepere, zwaardere beats. Meer conceptuele kunst. Nu is het echt een band geworden, het heeft met de muziek te maken, met de energie dat we hebben. Voorheen speelden we in het publiek, nu gaan we op het podium spelen. Hiervoor was alles ook helemaal live, nu spelen we een jam over een sequence. Nu kunnen we ‘s nachts een nummer maken en ‘s anderdaags live spelen. Hiervoor moesten we alles uitzoeken, samplen, veel met de band werken. We zagen dat niet meer zitten. We hebben daardoor veel meer tracks kunnen maken.
Over die vorige plaat van Raveyards: die kreeg de naam KYEM. Je hebt ook een project KYEM?
Klopt (lacht)! KYEM is voor mij een wezen, een manga-achtig figuur. Ik vond de naam heel passend bij de EP van Raveyards die traag en zwaar klonk. Toen ik later bezig was aan KYEM, het andere project met Tim De Gieter, kreeg ik spijt. Het was de perfecte naam, dat ik ‘maar’ aan een EP had gegeven. Ik ben blijven zoeken naar een andere naam, maar vond niks beter. Ik heb het gestolen van mezelf (lacht).
KYEM, een project met Tim De Gieter, zeg je?
We zijn is op een avond samengekomen. We hebben toen naar elkaars muziek zitten luisteren en hij vond één bepaalde song geweldig. Ik was verrast, want dacht nooit dat hij die R&B goed zou vinden. We hebben dan die muziek samen geschreven. Het gaf me de energie gaf om er een hele plaat rond te maken. Hij begrijpt die muziek volledig en is heel aanvullend geweest.
Je bent gek op samples. Ik heb vernomen dat je voorheen het geluid van een kapotte roltrap had gebruikt?
Er zijn altijd rare geluiden die we gebruiken. Ik ben een sample-freak. Ik sample al meer dan 20 jaar allerlei geluiden om er dan een eigen ding mee te maken. Ik heb op mijn computer mappen en databanken vol met geluiden. Die opname van de roltrap was denk ik een opname van Pieter De Wilde van Raketkanon, die op tour was met Sioen of Raketkanon. Hij had dat opgenomen, dat zodanig bewerkt en dat is uiteindelijk de intro van ‘Chicago’ geworden. Zowel in Raveyards in KYEM zitten samples, al is het nu geen roltrap, maar bijvoorbeeld wiegstoelen of tandartsboren (lacht).
“Ik ben momenteel aan het werken aan de filmmuziek van een netflix-film”
Zijn er nog genres dat je wilt verkennen?
Goh, het aantal genres dat ik raak is voldoende. Wat me steeds meer begint te boeien is de filmmuziek. Ik ben momenteel aan het werken aan de filmmuziek van ‘Ferry’, een Netflix-film rond Ferry Bouman uit ‘Undercover’. Daarvoor werk ik veel met synthesizers gemixt met piano. Het is een mooie eerste stap in de filmindustrie.
Weinig mensen kennen het belang van goede filmmuziek.
Je mag het nooit horen, je moet het voelen. Nu is er wel vaker een edgy kant aan filmmuziek. Ze gebruiken meer atypische momenten. Dat je bijvoorbeeld zware drongeluiden hoort terwijl het personage in een rustige tuin gestresseerd zit. Het is iets wat totaal niet klopt met het beeld, maar wat het publiek door de jaren heen wel gewoon is geworden. Het is een psychologisch iets, je mag het nooit merken of beseffen.
Al wou je vroeger liever in de game-industrie werken?
Ik ben opgegroeid eind jaren 70. Ik heb de allereerste spelcomputers meegemaakt: de commodore, de Atari ST, de allereerste PlayStation, de eerste Nintendo. Ik vond de klanken daarin heel fascinerend. Met hele simpele dingen, zoals het versnellen van klanken, wordt spanning en emotie opgebouwd. Ik wou daarom eerst in de game-industrie werken als zijproject. Al is dat er nooit van gekomen. Het was minder romantisch dan ik dacht dat het zou zijn. Ik denk dat film fijner is, de samenwerking met regisseurs en de inbreng dat je erin kan steken.
Uitstel
Corona gooit roet in het eten. Je releases werden uitgesteld en je kan de songs niet live brengen.
In het begin had ik het er moeilijk mee. Maar het is groter dan ons. Ik probeer zo productief mogelijk te blijven en heb veel geluk dat ik nog Audiotheque heb, waardoor ik niet van één project afhang. Ik leef dan ook mee met mijn collega’s en vrienden die het erg moeilijk hebben. Niet enkel muzikanten, maar ook eigenaars van tourbussen, mixers, enzoverder. Er wordt weinig gedaan om ons te helpen, er is niet echt een duidelijke toekomst. Ik mis nu ook minder het live spelen. Ik heb er moeite mee om de mensen van een afstand te zien luisteren naar onze muziek, zeker met Raveyards dat draait rond samenzijn, springen, dansen.
Heb je goeie hoop op de volgende zomer? Zie je de festivalzomer van 2021 doorgaan?
Ik denk het wel (twijfelt). Een vaccin zal de enige manier zijn om een normale festivalzomer mogelijk te maken. We spreken over miljarden mensen die een vaccin moeten hebben. Het publiek, ook de jongeren, moeten uiteraard een vaccin krijgen, maar dat zullen zeker niet de eersten zijn die het gaan krijgen. Ik hoop er alvast op. Ik blijf positief.
De nieuwe EP ‘Sudden Moves’ van Soapstarter is over al te beluisteren, net zoals album ‘Recollect’ van Raveyards. De EP van Kyem verschijnt op vrijdag 18 september.
